Havyar gastronomik rüya yapısında ise, kaz ciğeri düşüncesinin haz verici açlık ve tam mutluluğa sebep olduğu söylenebilir. Aslında kaz ciğeri aç gözlülüğün büyük bir örneğidir. Çünkü kaz ciğeri seçilen kümes hayvanlarının aşırı beslenmesi olan, tıkama ile kaz ve ördeklerin ciğerlerinin şişerek genişlemesinin sonucudur.

Kaz tıkamayı kendisi ortaya çıkarmıştır. İlk olarak antik Mısırlılar, yaban kazlarının göç mevsimlerinde hiçbir beslenme değişikliği olmadan kilometrelerce gitmek zorunda kaldığı zamanlarda ciğerlerinde yağ olarak depolanacak enerjiyi içeren yüksek miktarda besin alırlar. Büyük göçten hemen önce Mısırlılar tarafından yakalanan kazlar gerçek bir ziyafet sağlarlardı. Kimileri görmüş olduğumuz evcilleştirilmiş ördek ve kazların aşırı beslenmesi fikrinin eski Mısırdan geldiği düşüncesini savunmaktadır. Unvanı ‘’The-Pharaoh’s-One-Friend-Chief-of-his-Master’s-Secrets-in-All-his-Dwellings-Chief-of-the-Royal-Works-Steward-of-the-Pyramids-of Neferikare -and-Neontsere 11’’ olan görevli ya da daha kısaca adlandırmak gerekirse ünlü Ti, beşinci hanedanlığın sonlarında yaşamıştır ve Saqqara’ya gömülmüştür ve kaz ciğerine oldukça düşkündür. Cenazesine ait dairelerdeki yarım kabartmalar  dönemde kullanılan  tıkama (aşırı besleme) yöntemleri hakkında bilgi verir. Çizgi roman gibi sahne serileri günümüzde Louvre Müzesi’nde bulunmaktadır. Kümesçilik kendinden önce ve oğulları tarafından devam ettirilmiştir.

Ördekler ve kazlar kümesi oluşturuyordu, çünkü kümeslerde henüz tavuklar bulunmuyordu. Bir diğer resim ise ördek, kaz ve hatta turnaların aşırı beslenmesini göstermekteydi. Hayvanlar ortada, yanlarında iki hizmetçi, belki de köle, üçayak üzerine yerleştirilmiş yuvarlak bir çömlekteki hamuru karıştırmaktaydı. Genç adamlardan bir tanesi bir huni tutmaktadır ancak kazları aşırı beslemek için mi yoksa ateşi alevlendirmek için mi olduğu kesin değildir. Arkadaşı hamuru elleri arasında yuvarlamaktadır  ve hamura küçük, düzenli sosis şekilleri vermektedir. Bir diğer resme baktığımızda,  sosislerin, sadece tek tek alınması ve kuşun gagasından boğazına gönderilebilmesi için düzgünce bir kupa içine yerleştirilmiş olduğunu görüyoruz. Kuşların boğazları etrafındaki parmakların basıncı yardımıyla, sanki masaj yapılıyormuş gibi hamuru yutmasına yardımcı olunmaktadır. Bunun yanında sıvılar ve yiyeceğin daha iyi kaymasını sağlayan yağ da hızlandırıcı araçlardır.

        Tam bir kaz ve ördek sürüsü biraz ileride ziyafetlerini sabırsızlıkla bekliyor görünmektedirler. Doymuş olanlar suyunu içerken, bazıları boynunu uzatıyor, bazıları kanatlarını çırpıyor. Beşinci hanedanlığa kadar uzanan şişman kazlarla dolu sepetlerin sunumu ve bu konunun diğer çeşitli tasvirleri, M.Ö. üçüncü milenyum ve devamında kazların aşırı beslenmesinin yaygın bir uygulama olduğunu göstermektedir. Üçüncü yüzyıldaki Athenaeus yazıtına göre, M.Ö. 400 yılları civarında Sparta kralı Agesilaus’a hediye olarak gönderilmiştir. Ancak Mısırlıların kaz ve ördeklerinden elde ettikleri ciğerleri nasıl pişirdiklerini ve yediklerini tam olarak bilmiyoruz. Athenaous ünlü aşçı Archestratus tarafından söylediği düşünülen şu sözü tekrarlar: ‘‘ fakat sen Ulpian, masada görünen her şey hakkında bize sorular soran kişi, hangi antik metinlerin bu muhteşem kaz ciğerlerinden bahsettiğini söylemeyi reddetmeyeceksin.’’  Biraz sonra ise daha iyi bir ifadeyle :’’Bir ciğer ya da bundan ziyade, bir kazın ruhu’’ der.